Είδα το π-σ-κ που μας πέρασε τους αγώνες που έδωσαν οι ομάδες που κατά τεκμήριο αποτελούν τις 6 καλύτερες στην Αγγλία, και που θα διεκδικήσουν με λίγο πολύ ίσες πιθανότητες τα 4 χρυσοφόρα εισιτήρια για το Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης σεζόν. Δε θαμπώθηκα από το θέαμα, αν και είναι λογικό τέτοια περίοδο να μην έχουν ακόμη βρει ρυθμό οι ομάδες.
Ας ξεκινήσω χρονολογικά από την Τσέλσι, που την Παρασκευή αντιμετώπισε για το ευρωπαϊκό σούπερ καπ την Μπάγερν. Για δεύτερη σερί χρονιά οι Λονδρέζοι στον τελικό, δεύτερη σερί ήττα. Όχι ότι έχει τόση σημασία σαν θεσμός, αλλά το τρόπαιο είναι τρόπαιο, και ειδικά αν είσαι Μουρίνιο και (ξανα)χάνεις από τον Γκουαρντιόλα, πονάει όπως φάνηκε από τις δηλώσεις του Πορτογάλου που αναλώθηκε να γκρινιάζει για το πόσο αδικημένος είναι, και για την κόκκινη του Ραμίρες που ήταν μεν είπε αλλά δεν έπρεπε να δοθεί (?!) Άλλωστε το ματς πιο πολύ ήταν μια αναβίωση της κόντρας των δύο τεχνικών μετά από το περσινό διάλειμμα παρά κάτι άλλο. Και οι δύο ομάδες είχαν πολλές απουσίες, αν και το υλικό τους είναι τόσο πλούσιο που αυτές δεν πολυφάνηκαν. Το ρόστερ της Τσέλσι, που είναι και το θέμα μας, έχει μεταλλαχτεί εντυπωσιακά τα τελευταία δύο χρόνια, με την προσθήκη πολύ ποιοτικών και κατά βάση νεαρών παιχτών (Αζάρ, Οσκάρ, Σούρλε, Γουίλιαν, Ντε Μπρόιν) μήπως και κάποια στιγμή καταφέρει η ομάδα να συνδυάσει τους τίτλους με το θέαμα και ικανοποιηθεί επιτέλους ο Αμπράμοβιτς. Τώρα με τον Μουρίνιο βέβαια αυτό είναι κάπως δύσκολο, μιας και παρά τις διαβεβαιώσεις του περί του αντιθέτου, το παιχνίδι της Τσέλσι θα βασίζεται στη σφιχτή άμυνα και τις αντεπιθέσεις, τουλάχιστον απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους όπως φάνηκε κόντρα σε Γιουνάιτεντ και Μπάγερν. Δεν υπάρχει κάτι το μεμπτό σε αυτό βέβαια, αλλά αν το καλοκαίρι ο Μουρίνιο δεν έχει κερδίσει κάτι και με τέτοιο ρόστερ παρουσιάζει εικόνα Προοδευτικής στο πιο ταλαντούχο, τον βλέπω να ψάχνει για δουλειά πάλι.
Με τον Μάτα, κορυφαίο της Τσέλσι την τελευταία διετία παροπλισμένο, και τους Γουίλιαν, Ετό'ο ακόμη εκτός, οι προπέρσινοι πρωταθλητές Ευρώπης άφησαν τον έλεγχο του παιχνιδιού στην ομάδα που τους διαδέχτηκε πέρυσι, αν και είχαν αρκετές ευκαιρίες για να σκοράρουν πέρα από τα δύο γκολ. Στο πρωτάθλημα λίγο πολύ θα τα καταφέρει να είναι στην τετράδα, αν και μέχρι να δέσουν οι αρκετές και φέτος μεταγραφές θα έχει σίγουρα απώλειες που μάλλον θα της κοστίσουν τον τίτλο. Σταθερές αξίες οι Λάμπαρντ, Νταβίντ Λουίζ, Κόουλ, Αζάρ, Οσκάρ και Τσεχ, ο Σούρλε δείχνει να δικαιολογεί τα πολύ καλά λόγια που έχουν ακουστεί για αυτόν από τις περσινές εμφανίσεις του με τη Λεβερκούζεν, ενώ υπάρχουν και καλές πιθανότητες τώρα με τον Μουρίνιο να δούμε την ανάσταση του Φερνάντο Τόρες. Πρόβλεψη 2η-4η θέση.
Το Σάββατο έπαιζε η ομάδα μου η Σίτυ κόντρα στους Χαλ Τάιγκερς όπως έχει μετονομαστεί πλέον η Χαλ Σίτυ μετά την απόφαση των Ασιατών ιδιοκτητών της για εμπορικούς λόγους. Ήταν που ήταν μεσημέρι, έγερνε λίγο το κεφάλι με τόσο βαρετό παιχνίδι, στο τσακ δε με πήρε ο ύπνος. Είναι φανερό ότι οι παίχτες ακόμη προσπαθούν να κατανοήσουν και να αφομοιώσουν τις ιδέες του Πελεγκρίνι, και είμαι αισιόδοξος πως όταν αυτό συμβεί (και σύντομα) η Σίτυ θα παίζει το πιο όμορφο ποδόσφαιρο στο νησί. Ήταν και προχτές στιγμές που χανόταν η μπάλα, απλά λείπει η διάρκεια. Θετικό ότι ξεχειλίζει το πάθος, ίσως και λόγω του ότι όλοι θέλουν να κερδίσουν τον νέο προπονητή, όπως και η άμεση προσαρμογή των Νάβας, Φερναντίνιο και Νεγκρέδο, ο οποίος σκόραρε πάλι ενώ ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις. Στα αρνητικά τώρα, η νέα μέτρια εμφάνιση του Γιάγια Φραντσέσκου Τουρέ, παίκτη που μαζί με τον Σίλβα αποτελούν το βαρόμετρο της ομάδας. Ναι μεν σκόραρε (ξανά) με εντυπωσιακή εκτέλεση φάουλ, αλλά τον βλέπεις να δυσκολεύεται λίγο στο άνοιγμα του παιχνιδιού βγάζοντας την ομάδα μπροστά. Α, κι ένα θεματάκι στην άμυνα το έχουμε. Με Κομπανί, Ρίτσαρντς και Νάστασιτς τραυματίες (ο Σέρβος επέστρεψε το Σάββατο φανερά ανέτοιμος) ήμασταν τυχεροί που δε φάγαμε γκολ από τις τίγρεις, που έχουν αρκετά συμπαθητική ομάδα, και δεν κλείστηκαν ιδιαίτερα όπως κάνουν άλλοι κι άλλοι κόντρα στη Σίτυ. Τώρα βέβαια ενισχυθήκαμε με τον φέρελπι 32χρονο Μάρτιν Ντεμικέλις. Ο Αργεντινός είναι μία πολύ αλή λύση τώρα που έχουμε ανάγκη στην άμυνα, αλλά το να δώσεις 5 εκατομμύρια στην Ατλέτικο για έναν παίχτη που απέκτησε ελεύθερο πριν ένα μήνα, δεν το λες επιτυχία κύριε Μπεκιριστάιν. Πρόβλεψη: 1η-3η θέση
Λίβερπουλ: Και για να έρθουμε στα κυριακάτικα παιχνίδια , ξεκινώντας από το Λίβερπουλ - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η ομάδα του Μπρένταν Ρότζερς το καθάρισε κι αυτό το ματσάκι, κάνοντας το 3x3 για πρώτη φορά λέει μετά το 1994. Πάλι ο Στάριτζ σκόραρε όπως σε όλα τα ματς μέχρι τώρα, κι ένα ευχαριστώ που τους φτιαξαμε τέτοιον επιθετικό στη Σίτυ ακόμη δεν άκουσα. Η Λίβερπουλ ήταν ψιλοάθλια βέβαια, προηγήθηκε νωρίς και μετά όλοι πίσω γερά παιδια, να κρατήσουμε το σκορ. Δυο τρεις φορές απείλησε ουσιαστικά η Γιουνάιτεντ, αλλά η αποκάλυψη που ακούει στο όνομα Μινιολέ ήταν εκεί όποτε χρειάστηκε. Ο Βέλγος τερματοφύλακας θα διεκδικήσει στα ίσα όπως φαίνεται τη θέση του βασικού στην εθνική από τον Κουρτουά της Ατλέτικο. Με τις προσθήκες της τελευταίας στιγμής στην άμυνα, τον Ιλόρι από την Σπόρτιγκ και τον Σακό από την Παρί, θα είναι πλέον πολύ δύσκολο να σκοράρεις κόντρα σε αυτή τη Λίβερπουλ, και μπροστά όλο και θα βάζει κανένα ο Στάριτζ. Άσε που έρχεται και ο Σουάρες από την τιμωρία. Ένοιωθες την αύρα στην εξέδρα, τύπου λες να ξυπνήσει το θηρίο και να πάρει το πρώτο πρωτάθλημα μετά το 1990 ? Και ίσως είναι νωρίς ακόμη να ανοίξει η συζήτηση για τίτλο, αλλά όπως έγραφα πριν την έναρξη της Πρέμιερ Λιγκ, αν ξεκινήσει με μερικές κολλητές νίκες, τίποτα δεν είναι απίθανο. Ήδη τη Γιουνάιτεντ την έχει αφήσει πέντε πόντους πίσω. Πρόβλεψη: 1η-6η θέση
Μία Γιουνάιτεντ φλύαρη, που χωρίς τον Ρούνει ή κάποιον άλλο να οργανώνει ήταν προβλέψιμη και ακίνδυνη. Και καλός, χρυσός ο Φελαϊνί που αποκτήθηκε την τελευταία στιγμή και θα ενισχύσει το κέντρο, θα σκοράρει, θα πιέσει, αλλά έχω την εντύπωση ότι η Γιουνάιτεντ πιο πολύ χρειαζόταν τον Εζίλ. Έναν παίκτη που μπορεί να προσφέρει το απρόβλεπτο και να αλλάξει τη ροή ενός αγώνα. Τώρα ο Μόγιες μένει με τον μαθουσάλα Γκιγκς σε αυτόν το ρόλο, και εξεταστικές επιτροπές που θα ψάξουν τι πήγε τόσο στραβά στις μεταγραφικές κινήσεις των μπέμπηδων.Πρόβλεψη: 3η-5η θέση
Όσο για τον Εζίλ, κατέληξε στην Άρσεναλ την τελευταία ημέρα των μεταγραφών. Μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες για την απόκτηση πρωτοκλασάτων παικτών (βλέπε Σουάρες, Ιγκουαϊν, Φελαϊνί) και μπόλικη γκρίνια περί τσιγκουνιάς, ο Βενγκέρ τα έσκασε και μάλιστα χοντρά, καταρρίπτοντας το ρεκόρ της πιο ακριβής μεταγραφής στα χρονικά του συλλόγου. Μπορεί αλλού να χρειαζόταν παίκτες η Άρσεναλ, αλλά με αυτή την προσθήκη αφενός έκανε επίδειξη δύναμης, αφετέρου ενθουσίασε τον κόσμο φέρνοντας έναν παίκτη παγκοσμίου επιπέδου. Μετά μάλιστα τη νίκη στο ντάρμπι όπως θα έλεγε ένας γνήσιος βρετανός εκφωνητής με την Τότεναμ, έχει μεγάλη ευκαιρία να πάρει φόρα για μία μεγάλη σεζόν. Με τον Ζιρού να σκοράρει κατά ριπάς (έστω μόνο στο Λονδίνο όπου έχει βάλει όλα τα γκολ του με την Άρσεναλ) και τους Γουόλκοτ, Γουίλσιρ, Ράμσεϋ, Καθόρλα και τον Εζίλ πλέον να τον τροφοδοτούν και να εφαρμόζουν το αγαπημένο passing game του Βενγκέρ, ειναι ικανή για μεγάλα πράγματα. Πρόβλεψη: 1η-6η θέση
Η Τότεναμ τέλος, εμφανίστηκε λίγο αποσυντονισμένη με την ιστορία του Μπέιλ, κι όταν αποφάσισε να χτυπήσει το παιχνίδι ήταν πλέον αργά. Με εφτά ενδεκαδάτους καινούριους παίκτες να έρχονται, θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να κατανοήσουν το σχέδιο του Βίλας Μπόας. Μόλις όμως συμβεί αυτό, προβλέπεται να δούμε μία επική ομάδα. Με τριπλέτα Έρικσεν, Τσαντλί και φυσικά το πουλέν μου, τον Έρικ Λάμελα, μπροστά τους τον goal machine Σολδάδο, και στο κέντρο Παουλίνιο, Καπουέ, ίσως φέτος δεν είναι έτοιμη για τίτλο παρά μόνο για τετράδα, αλλά του χρόνου θα είναι πρώτο φαβορί. Πρόβλεψη: 2η-4η θέση.
No comments:
Post a Comment